از روتاخ ایگرن تا کوه سیر سوار بر تله کابین خیال

از چند روز قبل برای اینکه آخر هفته به کجا بریم با توماس که با هم هم خونه ایم مشغول برنامه ریزی بودیم، تا اینکه پیشنهاد داد تا به دیدن مادرش و جایی که اون بزرگ شده یعنی روتاخ ایگرن بریم جایی در مرز آلمان و اتریش . صبح ساعت 9 به راه افتادیم وبا قطار توربو به طرف مرز اتریش حرکت کردیم ساعت حدود 5/10 به روتاخ ایگرن رسیدیم پدر توماس منتظر مابود با ماشینش مارو به خونه برد ،اونها در این شهر توریستی یه هتل دارند که اتفاقا خیلی هم سنتی و زیباست میگن اینجا بهشت عربهای پولداره علی الرغم اینکه در بالای کوه قرار گرفته ولی یه دریاچه زیبا مثل یه تیکه لاجورد وسط این همه جنگل و سر سبزی میدرخشه که زیباییش رو هزاران برابر میکنه . بعد از خوردن یک چای گرم ما هدیه هامون رو به مادرش دادیم من هم یک بسته خرمای ایرانی که با خودم آورده بودم به عنوان هدیه دادم توماس میگفت که مادرش از خرما خیلی خوشش میاد ، مادر توماس زن بسیار خوب و با سلیقه ایه . بعد از پذیرایی و کلی گپ و گفت به یک رستوران سنتی باوارییای( باواریا نام ایالتی در جنوب آلمان به مرکزیت مونیخ ) رفتیم که الحق غذای خوبی هم داشت اردک سرخ شده با دسر مخصوص ، یک غذای متفاوت از غذاهای خودمون .بعد از غذا با توماس به طرف تله کابین والبرگ حرکت کردیم . برای رسیدن به بالای کوه حدود 15 دقیقه وقت لازم بود اما در بالا منظره از آنچه که فکر میکردم زیبا تر بود و  رشته کوههای آلپ که در پشت سر قرار داشت به این زیباییها میافزود و چند کاخ زیبا در اطراف.

در بالای کوه کلیسای کوچکی هم ساخته اند که علی الرغم کوچک بودن زیباست وسابقه ای حدود یک قرن دارد .این محل سایت پروازی چتر و پالاگلایدر هم هست . حدود دو ساعتی کوه پیمایی حسابی منو خسته کرد اما حسابی اکسیژن گرفتیم وسط کوه پیمایی یهو یه هواپیمای جنگی هم از بال سرمون در ارتفاع پایین گذشت که برای مایی که معمولا از صدای غرش هواپیماهای جنگی بالای سرمون زیاد خاطره خوبی نداریم تعجب آور بود.  هوا که غروب شد از کوه به پایین برگشتیم ، یک عصرانه با کیک و چای و برگشت دوباره به مونیخ.و فردا دوباره روز از نو روزی از نو...  تو راه یاد کوه سیر در ارومیه  و تله کابینش افتادم ،نمیدونم چرا؟